Ineens bedacht ik me dat Gary Clark Jr. ook aan het spelen was in ‘The Barn’. Hoe kon ik dat vergeten! Hij bewees dat hij niet voor niets ‘de beste gitarist van de wereld’ is van dit moment. Behalve vette gitaarriffs, mooie blues akkoorden en pakkende solo’s, heeft Gary ook nog een stem die je doet denken aan de grootsten van deze aardbol. Where Jimi meets Bob meets Prince meets B.B. King! Wat overweldigend om hem zo live te zien spelen. Genieten, genieten en nog eens genieten.
Het was dringen voor de deur van Klub C bij Trixie Whitley. Later bleek dat de regen ook een rol speelde...Ik heb uiteindelijk alleen het laatste nummer gezien omdat ik geen zin had in gedrang half in de regen. Wat een unieke stem gepaard met een dosis emotie. Haar naam en goede uitspraak doen ook vermoeden dat ze half Belgisch/ half Engels is. Na wat Googlen blijkt dat ze Belgisch-Amerikaans is. ‘From a very young age, Trixie Whitley nurtured a singular creative spirit, springing from her restless inner directive.’ (bron: Website Trixie Whitley) Need I say more...ze maakte het waar! Ondertussen stond ik te popelen om naar Robert Plant te gaan, dé voorman van Led Zeppelin. Dat ik ooit nog in mijn leven ‘Whole lotta love’ live mocht horen van hem. Alle bekende liedjes wel verpakt in een nieuw jasje, maar het begin van ‘Whole lotta love’ speelde en zong hij vol respect in de originele versie (je herkent het niet meteen...maar als de gitaarriffs beginnen, krijg je gegarandeerd kippenvel (oeps, spoiler alert...:-)): Dat Robert ook op de rocklegendelijst een prominente plek heeft, mag duidelijk zijn. Hij bewees dat ook temeer met zijn nieuwe nummers vol Afrikaanse muziekinstrumenten en ritmes. Deze man MOET muziek maken, dat staat buiten kijf. Dat zit er in en moet er uit. Een show die gezien moet worden, van begin tot eind!
Mann, mann, mann, Deutsche Gründlichkeit van de bovenste plank. Hoe strak, vet en entertaining kan een band zijn! Naast al het theatrale geweld, maakte Mr Rammstein ook nog een politiek statement. Vlak naast vliegveld Zaventem een ontploffing met bomgordel verbeelden...Dat hakte er best in en was op het randje van wat wel of niet ‘artistiek verantwoord’ is...En dat je daarna gewoon door blijft headbangen op de strakke riffs en de driedubbele base. Tsja...Al met al, een concert dat ik zeker niet wilde missen en waarvoor ik besloot om naar RockWerchter te gaan. Weer een dikke streep op mijn bucketlist. Was je ook op RockWerchter 2016, dan hoor ik hieronder natuurlijk graag hoe jij het festival en de concerten hebt ervaren!
0 Comments
Leave a Reply. |
PoodyWoodyGeniet mee met Jetty van Kooij en deel ook jouw culturele belevenissen om deze herinneringen in leven te houden! Categoriën
All
Archief
September 2023
|