RockWerchter 2016 - Dag 4

​‘Just come on, let it goooo, just let it beeee, why don’t you be you and I’ll be me…,’ kon ik nog net meezingen met James Bay. We hadden de hele ochtend lekker gechilled in de zon op de camping en met ons nummertje voor de douches gewacht bij de tent. Allée, nog maar 130 wachtenden voor u…

Heerlijk zwijmelend op de muziek van James stond ik naar hem te kijken en kreeg spontaan een ‘midlife crisis crush’ zoals Thelma het zo mooi verwoordde. Hij doet je echt denken aan Johnny Depp en dan met zo’n mooie stem en gitaar...Ik zag mezelf al helemaal vooraan staan tussen de 16-jarige meisjes...

​Direct daarna trad rocklegende nummer 4 op: Jawel, Iggy Pop in da house! Ik was nog steeds in de waan dat hij compleet lamgeslagen op het podium zou verschijnen zoals vroeger. Het tegendeel was waar! Wat een krachtige whiskystem onder begeleiding van de echte originele punkrockmuziek. Hij haalde natuurlijk vriend Bowie nog even aan en vermaakte het publiek van begin tot eind. Wat een ‘Lust for life’ voor iemand net zo oud als mijn schoonmoeder...Iggy will rock ‘till his last breath!'

En wie ook tot het bittere einde muziek zal blijven maken, is Beck. We gingen op de grond zitten. Het zou een relaxed concert worden. Dachten we. En na 4 dagen festival waren we toch wel redelijk uitgeput. Maar na de eerste paar nummers konden we toch niet stil blijven zitten. En na ‘Looser’ al helemaal niet meer. Wat kan Beck een feestje bouwen en aan het einde gestructureerde chaos orchestreren waar mijn oren wèl tegen konden...Weergaloos!

Macklemore had ik nog een kans gegeven, maar raakte direct geïrriteerd door zijn slechte rapkunsten en zangeressen die op band meezongen. Wat een aanfluiting en wat een narcist. Snel naar de Hang Out waar we het minst last van hem zouden hebben. Samen met wat andere rockers die rechtstreeks uit Wayne’s World waren gelopen, genoten we van onze nachos in afwachting van Skunk Anansie en afsluiter Florence & The Machine. 

Thelma en ik zaten in tweestrijd. Hoe hadden ze toch in godsnaam deze 2 dames van wereldformaat op hetzelfde tijdstip kunnen programmeren...Onze wegen scheidden daardoor voor een uur, want ik wilde toch echt wel Skunk zien crowdsurfen en haar krachtige stem horen. En Thelma had haar kaartje voor RockWerchter vanwege Florence gekocht. En zo geschiedde het. Na een uur teruggevoerd te zijn in mijn grunge-rocktijd liep ik terug. Skunk maakte ondertussen nog een enorm politiek statement: Ze bombardeerde zichzelf tot 'Europeaan' naar aanleiding van ‘Brexit’ een paar dagen daarvoor. Ze zei dat ze ‘back to square 1’ zijn in Engeland...Alles waar zijzelf ook 20 jaar zo voor had gestreden in 1 dag vernietigd. ‘Everyday hurts...’

Gelukkig nog het laatste half uur van Florence meegepakt. Wat een presence is zij. An angel came down from heaven in haar fladderende rode jurk. Alhoewel ik thuis niet naar haar muziek en stem kan luisteren (tot grote verbazing natuurlijk van Thelma), was het concert en juist haar stem erg mooi en zo breekbaar. Een gevoelsmens die iedereen vroeg om in de laatste show van haar tour voor één keer de mobiel tijdens het laatste nummer weg te stoppen...En gelijk heeft ze, maar toch ben ik blij dat ik van alle mooie momenten van het festival beelden heb en ook flink genoten heb! De afsluitende vuurwerkshow kwam er als een soort van aftermath of anti-climax achteraan. Jammer dat deze niet geïntegreerd was in haar overweldigende show...Misschien wilde ze dat niet...Snap ik ook wel weer.

Het was een zeer geslaagd festival! En afhankelijk van de line-up van volgend jaar, een grotere warmere tent en onder voorbehoud van mooi weer zou ik zo weer 4 dagen van mijn leven 'opofferen'...! Thelma: Ga je weer mee op een road trip?